Kyudo (Łucznictwo Zen)

Kyudo oznacza „drogę łuku,” i można ją opisać jako formę medytacji na stojąco. Pod kierunkiem Shibaty Kanjuro, Sensei i starsi instruktorzy, uczniowie uczą się starożytnej formy łucznictwa z wykorzystaniem tradycyjnych japońskich łuków. Kyudo jest formą praktyki medytacyjnej, nie sport, a trafienie w cel nie jest uważane za ważne. Celem Kyudo jest oczyszczenie serca i umysłu, aby obudzić naturalną godność bycia człowiekiem, ponad przeszkodami ambicji, agresja lub dezorientacja.

Możesz poznać Kyudo praktykowane w Szambali Tutaj, i przeglądaj stronę internetową Kyudo z nadchodzącymi wydarzeniami Tutaj.

Fotografia Miksanga

Miksang to tybetańskie słowo oznaczające „dobre oko”. Sztuka kontemplacyjna, opiera się bezpośrednio na naukach Sztuki Dharmy Czögyama Trungpy, szczególnie poprzez jego nauki o naturze percepcji. „Dobro” odnosi się do naszego świata, tak jak jest, jest z natury bogaty i żywy. Odniesienie „oko” ma miejsce w pracy z praktyką fotografii kontemplacyjnej, możemy dostroić się do tych cech naszego świata. Ta podróż polega na patrzeniu szeroko otwartymi oczami i świadomością.

Więcej możesz dowiedzieć się na miksang.com Imiksang.org, I obejrzyj fotografie Miksanga autorstwa Chögyama Trungpy (wymaga rejestracji w Archiwum Szambali).

Sztuka Szambali

Sztuka Szambali to sztuka wywodząca się z medytacyjnego stanu umysłu. Jako proces, wnosi przebudzenie i świadomość do procesów twórczych i oglądania poprzez integrację kontemplacji i medytacji. Opiera się na zbiorze nauk Chögyama Trungpy, które doceniają wyjątkowość codziennych doświadczeń zmysłowych, sztuka życia codziennego.

Świadomość przestrzeni mudry

Ta praktyka świadomości składa się z serii pozycji i ruchów zaadaptowanych z tradycyjnego tybetańskiego tańca monastycznego przez zmarłego mistrza medytacji, artysta i uczony, Chogyam Trungpa. Wyjaśnia, że ​​trening tego tańca jest „niezwykle monotonny i nudny, bez uwzględnienia choćby minimalnego ludzkiego komfortu”. Ten rygor, Jednakże, pozwala być i pozostać obecnym nawet w najbardziej intensywnych sytuacjach. Dlatego zaprojektował ćwiczenia Mudra tak, aby zachodni studenci, życie pod presją występów i życia codziennego, może stawić czoła tym wyzwaniom umysłem, mowa i ciało. Z praktyką, Trening mudry radykalnie zwiększy wrażliwość na wzajemne oddziaływanie formy i przestrzeni oraz zapewni autentyczne narzędzia do poprawy świadomości i komunikacji.

Świadomość Przestrzeni Maitri

Praktyka Maitri Przestrzennej Świadomości i Pięciu Energii Mądrości została po raz pierwszy rozwinięta przez Chögyama Trungpę i opiera się na zasadach pięciu rodzin buddy tybetańskiej tantry. Każda rodzina Buddów kładzie nacisk na szczególny aspekt oświeconej energii lub mądrości. Energie te mają również swoje pomieszane aspekty emocjonalne i środowiskowe, które praktykujący uczy się rozpoznawać i przekształcać. Nacisk w praktyce położony jest na odkrycie w tych surowych i przebudzonych energiach bezwarunkowej życzliwości (lub przyjaciel) wobec siebie. To odkrycie staje się podstawą do pełniejszego życia, umiejętne rozumienie i nawiązywanie relacji z innymi, oraz nawiązanie dynamicznej i zdrowej relacji ze swoją pracą, domu i środowiska naturalnego. Praktykę Świadomości Przestrzeni Maitri i Pięciu Energii Mądrości praktykuje się w ramach weekendowych programów w Centrach Szambali lub podczas intensywnych odosobnień w ośrodkach mieszkalnych Szambali.

Chanoyu (Japońska ceremonia parzenia herbaty)

Chanoyu dosłownie oznacza „gorącą wodę na herbatę”. Sztuka Chanoyu, przygotowanie i podanie miski herbaty, jest syntezą wielu sztuk japońskich, takich jak układanie kwiatów, kaligrafia, poezja, ceramika, wyroby lakiernicze, gotowanie, architektura, prace ogrodowe, i więcej. Jako medytacja w działaniu, praktyka picia herbaty rozwinęła się w Japonii wraz z praktyką buddyzmu zen.

Pozostawiając za sobą znane punkty odniesienia świata, gospodarze i goście, według 500-letniej formy, stwórz delikatną chwilę, bez przeszłości i przyszłości. Przygotowanie i podanie miski herbaty to dyscyplina uważności i świadomości, celebracja zmysłów i podróż do otwartego serca.

Psychologia kontemplacyjna

Po raz pierwszy wprowadzony na Uniwersytecie Naropa w 1975 przez Czögyama Trungpę Rinpocze, psychologia kontemplacyjna powstała we współpracy z czołowymi zachodnimi psychiatrami i psychologami, których zainspirowały terapeutyczne i kliniczne implikacje Szambali oraz tantrycznych nauk buddyjskich w pracy z innymi.

Psychologia kontemplacyjna jest obecnie wybitną psychologią w Ameryce Północnej i Europie, łączącą mądrość i zręczne środki natury buddy i wrodzonego zdrowia ze zwykłymi sytuacjami pomagania innym.

Programy psychologii kontemplacyjnej prowadzone są przez autoryzowanych starszych nauczycieli medytacji Szambali, którzy są również specjalistami w dziedzinie zdrowia psychicznego z wieloletnim doświadczeniem klinicznym w pracy z innymi. Poruszane tematy obejmują przekształcanie emocji w mądrość, przezwyciężanie trudnych relacji przy zachowaniu zdrowego rozsądku oraz wprowadzanie praktyk i technik uważności i świadomości do pracy klinicznej z klientami.

Kalapa Ikebana

Ikebana, tradycyjny japoński sposób układania kwiatów, ma swoje korzenie w Shinto, gdzie dokonano przygotowań do składania ofiar w świątyni. Obecnie, istnieje wiele szkół Ikebany. Kalapa Ikebana, zainicjowany przez Czögyama Trungpę Rinpocze, łączy w sobie tradycyjne nauki Ikebany i praktykę medytacji kontemplacyjnej. Szkolenie w dołączeniu do nieba, ziemia i człowiek jest bardzo wyraźny w Ikebanie: jeden dotyczy przestrzeni i formy oraz trzech głównych elementów, które można zestawić na osiem różnych sposobów i odmian. Po rygorystycznym szkoleniu w tych formach, następnie zostaje się wprowadzonym w styl freestyle. Tworząc środowisko, które pozwala nam zwracać uwagę na nasze wrażenia zmysłowe w nieagresywny sposób, łączymy się ze światem świętym.

Kaligrafia

W eseju zatytułowanym „Niebo, Ziemia, i Człowiek,” na podstawie jednego z warsztatów sztuki dharmy Czögyama Trungpy, podkreśla to, co nazywał „sztuką w życiu codziennym”. Zimno, spokojna ekspresja bezwarunkowego piękna daje nam możliwość zrelaksowania się na tyle, aby właściwie postrzegać fenomenalny świat i własne zmysły. Dynamika nieba, ziemia, i człowiek (starożytna hierarchia kosmosu) jest podstawą każdego przedsięwzięcia artystycznego – malarstwa, budowanie miasta, czy projektowania samolotu – a także postrzegania otaczającej nas sztuki. W ciągu dwudziestu lat jego nauczania na Zachodzie, kaligrafia była dla Czögyama Trungpy głównym środkiem tego typu ekspresji.

Konkurs ujeżdżania

Sztuka ujeżdżenia to trening ciała i umysłu, a także nauka pracy z umysłem i ciałem innej czującej istoty. Jeździec musi być całkowicie obecny, aby móc dostroić się do energii konia. Kiedy umysł i ciało jeźdźca pracują w harmonii, ta synchroniczność natychmiast objawia się w chodzie konia. Energia może swobodnie przepływać – jeździec i koń ujarzmiają ją jako jedność. Czögyam Trungpa dowiedział się o koniach i jeździectwie w Tybecie i jeździł konno przez całe życie. Jego żona, Diana Mukpo, szkolił się w ujeżdżeniu w Hiszpańskiej Szkole Jazdy w Wiedniu, a obecnie uczy ujeżdżenia.

Bugaku i Gagaku (Japoński taniec i muzyka)

Bugaku, starożytny taniec i muzyka japońskiego dworu cesarskiego, ma ponad tysiąc czterysta lat. Ten dostojny taniec wykonywany jest w bogato brokatowych i mocno stylizowanych strojach, wyrażanie umysłu kontemplacyjnego w kontekście kulturowym. Gagaku to najstarsza istniejąca muzyka orkiestrowa na świecie, Sprowadzony do Japonii z Chin w VIII w. n.e. Bugaku, formę taneczną, charakteryzuje się elegancją, solidność i przestrzeń. Razem, muzyka i taniec emanują ponadczasowością i spokojem. Kilka aktywnych grup bugaku w Nalandzie uczy się pod okiem mistrza muzyki i tancerza Togi Sensei, żywy skarb narodowy Japonii. Rodzina Togiego była częścią Japońskiego Departamentu Muzyki Cesarskiej 1000 lata. Togi Sensei przed śmiercią był księdzem-muzykiem w Sanktuarium Meiji w Tokio 2009.